اسم در دستور زبان فارسی میتواند ساختمانهای متفاوتی داشته باشد؛ در واقع همین ویژگی زبان فارسی باعث شده است برخلاف برخی از دیگر زبانها، ساختاری پویاتر و زندهتر پیدا کند و قابلیت آن را داشته باشد که همواره ترکیبهای جدید بسازد. در این مقاله قصد داریم ساختمان اسم در دستور زبان فارسی را بررسی کنیم.
انواع ساختمان اسم
اسم از نظر ساختمان در دستور زبان فارسی در سه قسم است؛
۱- اسم ساده
اسمهایی که میتوان آنها را همیشه اسم ساده در نظر گرفت موارد زیر هم میباشد؛
اسمهایی که میتوان آنها را همیشه اسم ساده در نظر گرفت موارد زیر هم میباشد؛
الف- اسمهای عربیای که به زبان فارسی وارد شدهاند، چه مصدر باشند و چه غیر مصدر، همیشه از اسامی بسیط محسوب میشوند.
مثال: احسان، تحسین، فضل، فرض و …
ب- اسمهایی که تنها از ریشه مضارع بهوجود آمدهاند هم میتوانند بسیط شمرده شوند.
مثال: دو، جوش، ساز، دم و …
۲- اسم مشتق
اسم مشتق اسمی است که با ضمیمههای اشتقاقی یعنی با پشوندها و پیشوندهای اشتقاقی ساخته میشود. در ادامه مهمترین و پرکاربردترین سوندهایی را که میتوانند اسامی مشتق را بسازند برای شما شرح میدهیم:
پسوند مصدری ان
اگر پسوند «ان» به برخی از بنهای مضارع بچشبد و با کمه دیگر ترکیب شوندممکن است بر آداب و رسومی دلالت کند. «ان» در این حالت نوعی پسوند فاعلیست که تغییر نقش داده است.