یکی دیگر از انواع صفت، صفت اشاره است که به عنوان وابسته پیشین هم شناخته می‌شود. صفت اشاره صفت‌هایی هستند که با اشاره حسی موصوف را نشان می‌دهد. در این مقاله قصد داریم انواع صفت اشاره را با جزیزیات برای شما شرح بدهیم.
انواع صفت اشاره
۱- این و آن؛ برای اشاره مطلق
۲- همین و همان؛ برای هویت، انحصار و تأکید
۳- چنین، چنان، این‌چنین، آن‌چنین، آن‌گونه، این‌گونه، این‌طور، آن‌طور؛ برای چگونگی، ابهام و تعجب
۴- این‌همه، آین‌قدر، آن‌قدر، آن‌همه؛ برای مقادیر مبهم
چند نکته مهم دربار صفت اشاره
۱- موصوف این و آن و همین و همان، ی نکره نمی‌گیرد ولی می‌تواند ی معرفه (یا همان ی موصول) بگیرد.
۲- چنین و چنان، این‌همه، آن‌همه و این‌قدر و مترادف‌های آن به صورت قید هم به کار می‌روند.
آن غذایی که خوردی مال من بود.
۳- صفت اشاره بیشتر پیش از موصوف قرار می‌گیرد.
این مرد، آن روز، همان دم
این در حالی است که در دستور تاریخی قدیم، معمولا پس از آن هم به کار می‌رفت.
لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ عشقبازان چنین مستحق حیرانند
ساختمان صفت اشاره
متن صفت بسیط
صفت‌های اشاری این و آن صفت بسیط هستند. یعنی تنها از یک جزء تشکیل شده‌اند.
صفت مرکب
صفت‌های اشاری همین و همان متشکل از هم + این و هم + آن است و صفت مرکب هستند.
در این مطلب با صفت اشاره و روش تشخیص آن در جمله آشنا شدیم. اگر در مورد این موضوع هنوز برایتان سوالی باقیمانده، می‌توانید آن را برای من از قسمت نظرات ارسال کنید تا به آن پاسخ دهیم. این مقاله در ادامه سری مقالات آموزش کامل دستور زبان فارسی از صفر تا صد هست که می‌توانید از سمت راست صفحه، مابقی مطالب این بخش را نیز مطالعه کنید.
